- VEROMANDUI
- VEROMANDUIGalliae Belgicae populi, in Picardia, quae Vera dicitur, cum titulo Ducatus. De his loquitur Plin. l. 4. c. 17. et Caesar, l. 2. Belli Gallici, c. 4. cum scribit, Veromanduos cum reliquis Belgis, Velocassibus, Caletis et Ambianis, contra ipsum, conspirâsle, constituisleque Romanos e Gallia eicere; Comitatus praeclari titulô ornata erat haec provincia, aetate Regis Caroli fimplicis, primusque Comes fuit Hugo, Henrici primi Francorum Regis filius, Philippi Regis frater, cui successerunt duo Rudolphi, filius et nepos, quorum hôc, sine liberis defunctô, Comitatus ad regnum est devolutus. Vandali, factâ in Gallias cum burgundionibus irruptione, provinciam hanc mirum in modum afflixerunt. Comprehendere sub se Comitatum hunc signant Franciae Geographie Suessonum, Leudunensium et Tartenorum ditiones, urbes item Noviomagum et Fanum S. Quintini, hodie vulgo Vermandois. Merulae et Metel. Baudrando fuit horum tractus inter Tirasciam ad Ortum, Sanguitersam ad Occasum, Camecensem tractum ad Boream, et Insulam Franciae ad Meridiem. Caput Augusta Peromanduorum fuit, Vermand, a Fano S. Quintini 2. leuc. in Occasum, Veronam versus, hodie Abbatia Vermand appellata: iuxta amnem Oumignon. Nunc vero caput est, non vicus nodie et Coenobium Vermand, aboppid. S. Quintini 5. mill. pass. distans, cum Abbatiae titulo ad Dalmanionem fluv. ut vult Cluverius, quem Monetus et Sanson sequuntur, sed Fanum S. Quintini, vulgo S. Quentin, vel S. Quintin en Vermandois, a corpore S. Quintini Martyris et Levitae dictum, ad Somonam, olim Augusta Veromanduorum, in Notit. provinc. ac civit. Galliae, inter duodecim provinc. Belgicae secundae civitates quartô locô numerata, sedes quondam Episcopi sub Archiep. Remensi, quae postea, Augustâ eversâ, vel aliam ob causam, Noviomagum translata est. Vide Hadr. Vales. Notit. Gall. et Cl. Ottonem, Notis ad B. Rhenanum, p. 108.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.